Ik sta voor de school van Tanja over een kwartier gaat de school uit dan zie ik Jose met Iris aan komen lopen. Jose ziet eruit als een dik mannetje met kort geknipt haar. Ik ga eropaf. Als jullie niet rechtsom keer maken ben je dood voor de school uitkomt ben ik duidelijk. Ik tril van ingehouden woede. Dus oprotten nu wand ik wil met mijn kinderen praten. De twee sputteren nog wat tegen maar hebben wel door dat ik bloedserieus ben. Met Tanja en Els ga ik een ijsje eten. Tanja vertelt dat ze geen mama meer mogen zeggen maar dat ze haar/hem voortaan Ralph moeten noemen. “Waarom kom je niet bij mij wonen meiden?” Mama heeft gezegd, als we bij jou gaan wonen pleegt hij zelfmoord. 

Ik meld het bij de kinderbescherming. Maar die vinden het niet nodig om iets voor de kinderen te doen zo lang ze niet ondervoed zijn. Of slecht gekleed. Worden de kinderen wel begeleid in dit hele proces? Vraag ik aan ze. Dat weten we niet en al zouden we het weten dan zouden we daar geen uitspraak over doen. Maar ik ben hun vader godverdomme. Sorry meneer dat zijn zaken die u met uw ex moet bespreken.                 

Wim is een geweldige steun voor me. Maar ik wil hem toch niet in de veronderstelling laten dat ik net als hij een vaste relatie met hem wil. Wim is tot op het bot geraakt en het doet me pijn om hem zo te zien. Toch verbreek ik het contact met hem. Liever onderzoek ik op een vrijblijvender manier uit hoe het met mijn geaardheid zit. Ik bezoek een aantal homosauna’s. Ik vind het super spannend uitdagend door de darkrooms te wandelen. Het liefst versierde ik de mooiste de jongste jongens. In het weekeinde ging ik uit. Achter de meiden aan. Niet zonder succes. En alleen voor de sex. Ik papte ’n keer met een stel aan. In een drukke kroeg. Na ’n half uur was ik nog alleen met haar in gesprek. Zat ik met mijn hand onder haar rok. Fluisterde in haar oor.  

“Stuur die vent van je toch naar huis, voel eens wat ik voor je heb.” Na nog een half uur ging hij uit zichzelf. De volgende morgen heb ik haar bij hun thuis afgezet. Met veel bravoure en de moed der wanhoop greep ik alles wat zich liet grijpen.  

Al snel voelde ik me hier toch niet helemaal happy mee. Het voelde destructief. Deze levensstijl zal ongetwijfeld een keer spaak lopen. Of in ieder geval zou ik er niks mee opschieten. Op een verjaardagsfeest van een vriend kwam ik Annemiek tegen. De zus van de jarige. Sinds twee jaar weduwe en hard toe aan een beurt. Dus ik verleende haar mijn diensten. We zagen elkaar daarna met enig regelmaat. Soms iedere 14 dagen voor een nacht. Soms een heel weekeind. Ze steunde me in de strijd om de kinderen. Tevergeefs helaas.     

Ralph hield zijn/haar poot stijf. Chanteerde mijn meiden op gruwelijke wijze. Gesteund door haar moeder. En Iris