Langzaam wandel ik over het trottoir met haar aan mijn hand. Ze kletst aan een stuk door. Over de zandbak en de juf die zegt dat ze er niet in mag. Juf is gewoon jaloers dat ze niet zo'n mooie prinsessenjurk heeft. Plotseling rukt ze zich los. "Kom pap, kom" ik kan haar nog net weer vast pakken. "Hè!! Wat doe je nu. Je kunt niet zo maar oversteken". Angstig kijkt ze over haar schouder en zegt weer "Kom nou pap". Als ik achterom kijk naar wat de reden is van haar plotselinge angst zie ik een man met een Ierse setter ons tegemoet komen. "Wat? Je bent toch niet bang van die lieve hond?" De man met de hond glimlacht naar ons en houd de hond kort aan de lijn. "Das 'n rooie hond pap. Daar word je ziek van".