1980 

Joke is in verwachting van ons eerste kindje. Iets waar we allebei naar uitkijken. Joke danste vrolijk verder. schijnt er weinig last van te hebben. En in oktober wordt Tamara geboren. Ze slaap tijdens de balletlessen dwars door de keiharde muziek heen. In haar engelse kinderwagen. Het ontbreekt haar aan niets. op geld word niet gekeken. Hetgeen soms ten koste gaat van toch ook belangrijke zaken. Zoals huur, gas en Electra belasting. Pas als er een  langgerekte envelop op de mat valt wordt het mij duidelijk dat ik beter zelf de administratie had kunnen bijhouden. De financiële chaos is al niet meer te overzien. Het is dweilen met de kraan open. Joke liegt tegen mij, tegen haar moeder. Bedriegt alles en iedereen. Post die ze niet wenst te ontvangen gooit ze meteen in de vuilnisbak. Belastingaanslagen, bekeuringen, aanmaningen. Als ik het de ene dag net denk te heb uitgezocht, dan komen er de volgende dag weer nieuwe rekeningen te voorschijn. Van de administratie van de balletschool heb ik nooit iets begrepen. Omdat daar helemaal niets van klopt. Zo gauw er aan het begin van de maand leerlingen hun lesgeld betalen gaat ze naar de stad. Geeft geld uit als water. Terwijl de schulden oplopen. Tegen haar moeder verteld ze dat ik veel geld uitgeef aan autokosten. De vergoeding van mijn reis kosten voor mijn werk krijg ik vergoed en stop ik voor haar weg. als ik mijn portemonnee in mijn zak laat 's nachts dan is die 's morgens leeg. Dan vraag ik Johan om weer een voorschot. Wat ik dan vrijdags weer met hem verreken.